کاهش بافت گیاهی، درختکاری را به اقدامی حیاتی برای ما تبدیل کرده است.
از طرفی سرعت رو به رشد ایجاد شنزارها که بر اثر خشکسالی به وجود آمده اند، خود عاملی برای تبدیل زمین های کشاورزی و سرسبز به شنزار می شود. این شنزارها، آسیب های بسیار جدی به زمین های حاصلخیز و بافت های گیاهی و محصولات موجود در آن ها می رسانند و از لحاظ اقتصادی نیز سرمایه محدود کشاورزان را از بین می برند.

آسیب های مردم به درختان و محیط زیست در کنار روند طبیعی و جهانی از بین رفتن بافت گیاهی، سبب آلودگی محیط زیست، بروز آتش سوزی و کاهش و حتی انقراض گونه های خاص گیاهان و درختان اقلیمی شده است.
نبود درختان و بافت گیاهی معضلات زیادی به همراه دارد و وجودشان فواید بسیار گسترده تری را در پیش دارد. پوشش گیاهی مناسب، در مواقعی که حوادث طبیعی مانند توفان و سیل اتفاق می افتد، میزان و شدت تاثیر آن بر مزارع، شهرها و بافت روستایی را کم می کند. تاثیر درختان بر روی حاصلخیزی خاک، کمک به اکوسیستم طبیعت و تولید اکسیژن غیر قابل انکار و جایگزینی است.

کاهش دمای محیط اطراف توسط درختان، از مزیت هایی محسوب می شود که در صورت کاشت درختان در سطح وسیع، می تواند به طرز قابل توجهی بر روی اکوسیستم و دمای کلی منطقه تاثیر بگذارد.
وجود آلاینده ها و مواد مضر موجود در هوای شهرهای صنعتی، از مواردی است که سالانه خسارات و هزینه های زیادی در پی دارد. وجود درختان سبب جذب این ذرات مضر و پالایش و تصفیه هوا می شود. در شهرها و مناطق کویری ریزگرد ها نیز به معضل بسیار بزرگی تبدیل شده اند. کاشت درختان مناسب این شرایط آب و هوایی در این مناطق و نواحی مشابه با این اقلیم آب و هوایی، در کاهش حرکت این ریزگرد ها و طوفان های شن، تاثیرگذار خواهد بود. در نواحی باران زا و سیل خیز نیز وجود درختان، سدی موثر در برابر سیل و شسته شدن خاک های حاصل خیز اند و جلوی فرسایش خاک را نیز می گیرند.
درختان بومی علاوه بر کنترل شرایط اقلیمی ثابت ناحیه مورد نظر، از روند رو به رشد نابودی محیط زیست جلوگیری می کنند.
کاهش و کنترل تشعشعات نور خورشید نیز یکی دیگر از مزایای درختان محسوب می شود. تشعشعات نور خورشید متشکل از سه طیف نور مرئی، ماوراء بنفش و مادون قرمز است که طیف مادون قرمز سبب افزایش گرما و ماوراء بنفش سبب فرسایش سطوح و خاک و بروز بیماری های پوستی نظیر سرطان پوست می شود. برگ های درختان سبب تعدیل تابش این نورهای مضر می شوند و  از این طریق نیز نقش مثبتی در سلامت و حفظ بافت های شهری وغیر شهری دارند.

جنگل های کوهستانی:
یکی از عواملی که به اهمیت کوه ها می‌افزاید وجود جنگل در آنهاست. طبق آمار موجود ۲۸ درصد جنگل های جهان در مناطق کوهستانی قرار دارند. این درصد در کشور ما خیلی بالاتر از میانگین جهانی می‌باشد، یعنی اکثر جنگل های ایران در کوه ها قرار دارند.
پوشش گیاهی (مرتع):
پوشش گیاهی در مناطق کوهستانی چشم انداز زیبایی در کوه به وجود می‌آورد و حیوانات از طریق استفاده از آن به زندگی خود ادامه می‌دهند، تا زندگی انسام را از نابودی برهانند و همچنین پوشش گیاهی با گرفتن سرعت اولیه قطرات باران از ضربه مستقیم قطرات و در نتیجه متلاشی شدن ذرات خاک جلوگیری می‌کند. از دیگر عوامل نابودی پوشش گیاهی چرای بی رویه و خارج از ظرفیت مراتع می‌باشد.