روز ۱۰ شهریور ۱۳۵۱،سه نفر از اعضای گروه کوهنوردی کاوه هنگام سنگ‌نوردی بر روی دیواره‌ی بند یخچال، دچار حادثه شده و سقوط می‌کنند. در این حادثه شروین جزایری جان خود را از دست می‌دهد و دو نفر همراه او، جواد تاجدار و حسین حاج محسنی مجروح می‌شوند. اعضای گروه طی چند نشست تصمیم به ساخت جان پناهی در محل بند یخچال به عنوان یادبود شروین گرفتند.

اوایل مهرماه ۱۳۵۱ اعضای گروه برای انتخاب مکان مناسب عازم بند یخچال شدند و با تعیین نقاط مختلف در زیر دیواره و اطراف آن و بررسی نقاط ضعف و قوت هر یک، محل فعلی را گزینه‌ی مناسب تشخیص دادند. در مذاکرات بعدی و با بررسی امکانات گروه، ابعاد مناسب جان پناه برای خواب حدود دوازده نفر در یک طبقه مورد توافق قرار گرفت. در مهر ماه همان سال اعضاء گروه با فراهم آوردن تجهیزات مورد نیاز نسبت به تسطیح و آماده سازی بستر و پی‌کنی دیوارها اقدام کردند.

سختی کار پس از آن شروع شد. جمع آوری و حمل سنگ اراضی مجاور پناهگاه برای ایجاد پی دیوارها و تامین ماسه و سیمان و به ویژه آب مورد نیاز جهت ساخت با توجه به بعد فاصله از بستر رودخانه، گره کار بود. با نصب اعلان نیاز به نیروهای همراه در ساخت جان پناه در اتاق های کوه دانشکده‌ی فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علم و صنعت، سختی کار به سرعت برطرف شد و در روزهای آخر هفته دانشجویان کوه‌نورد به صورت گروهی در محل جان‌پناه حضور یافتند. دانشجویان کوه‌نورد دانشگاه صنعتی (آریامهر) و دیگر کوه‌نوردان نیز در هفته‌های بعد به جمع یاری رساندند به نوعی که بیشترین جمعیتی که در یک روز آذر ماه آن سال جهت همکاری حضور یافتند بالغ بر ۲۵۰ نفر بود.

با توجه به چنین استقبالی در همکاری، تصمیم بر این شد که ابعاد ساختمان بزرگتر شود و پناهگاه در دو طبقه ساخته شود. ماسه و آب از کف آبشار و رودخانه در کیسه ها و ظرف های پلاستیکی و فلزی به صورت دست به دست توسط زنجیره‌ای از همراهان از دره پایین پناهگاه شیرپلا به ارتفاع محل شروین منتقل می‌شد و سنگ‌های لازم نیز از اطراف پناهگاه و زیر دیواره‌ی بندیخچال تامین و توسط دوستان حمل شد. تا اواسط پاییز دیوارهای اطراف ساخته شد و سایر مصالح مورد نیاز نظیر تیرچه سقف، بلوک، آجر، سیمان و تیر چوبی و … توسط اعضاء گروه کاوه تامین و پس از تخلیه در میدان سربند توسط دوستان و تماماً با همت آنان به بالا حمل شد و در آخرین روزهای پاییز ۱۳۵۱ سقف اول تیر ریزی و بلوک گذاری و بتن ریزی شد. سپس طراحی طبقه دوم پناهگاه به صورت فلزی با خرپاهای قوسی چند قطعه‌ای و تیرریزی با پروفیل و پوشش زیر و رو همراه با عایق لازم اجرا شد.

در بهار ۱۳۵۲ نصب قطعات فلزی و پوشش سقف با پیچ و مهره و سوراخ‌کاری با دریل دستی و پرچ توسط اعضای گروه که حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر بودند انجام شد. عمده‌ی کارهای فلزی از قبیل در و پنجره و خرپای سقف، به دست زنده یاد ناصر گارسچی از اعضای گروه کوه نوردی فلز کار مکانیک ساخته و توسط اعضاء به بالا حمل و نصب گردید. کلیه عملیات بنایی نیز توسط استاد تقی از اهالی پس قلعه انجام پذیرفت.

در پایان تابستان ۱۳۵۲ پناهگاه تکمیل و از لوح زیر که یاد آور همکاری جمعی است پرده برداری شد:
این پناهگاه به پاس بزرگداشت آن آرزومندانی که همچون شروین خواهان آن بودند به همت و خودیاری یاران کوه‌نورد ساخته و به نام او نام‌گذاری گردید. شروین جزایری عضو گروه کاوه بود که در حادثه سقوط از دیواره درگذشت. مهر ماه ۱۳۵۱

با گذشت بیش از چهل سال، پناهگاه شروین با ظرفیت حدود ۳۰ نفر جان‌پناه کوه‌نوردان در بند یخچال می‌باشد. یاد همه‌ی عزیزانی که در ساخت پناهگاه شروین نقش داشتند گرامی باد!

گروه کوهنوردی و اسکی کاوه -(کریم تاجدار).

برداشت از کانال تلگرامی انجمن کوه نوردان ایران